Zo snel als Wouter me van m’n sokken had geblazen, zo snel waren we uit elkaars leven verdwenen. Na onze date in de wijnbar en de hete nacht die volgde hadden we elkaar amper gesproken. Zijn tachtig urige werkweken als chef kok hielpen niet maar nu ook mijn carriere in de lift zat had, bleken we niet genoeg interesse in elkaar te hebben om moeite te doen om contact te houden. Zo is het natuurlijk ook. Er kan een vlam zijn maar als je deze niet aanwakkert, dooft ie net zo snel weer uit. Uiteindelijk passen onze levens niet bij elkaar maar wat was het een fijne nacht. Ik denk er nog vaak met blosjes op mijn kaken aan terug.
Niet getreurd, er hangt lente in de lucht. De natuur ontwaakt uit zijn winterslaap en ik voel het… Mijn seizoen begint weer.
Van april tot en met september/oktober heb ik gebombardeerd tot mijn jachtseizoen. Dit is dé periode dat de vonken ervan af vliegen.
Ik ben in de zomer geboren en ik hem mezelf wijsgemaakt dat dat ontzettend veel invloed heeft op mijn succes op de datingmarkt. De lente en de zomer staan voor mij gelijk aan sidderende dates, festivalflirts en hete nachten. En meer dan ooit voel ik me er klaar voor. In de wintermaanden ben net even wat vaker in de sportschool geweest en daarnaast zit mijn carrière in de lift. Ik voel me gewoon goed op het moment. Dit seizoen wordt er een om nooit te vergeten. Wie weet zit er nu ook iemand tussen waarmee ik het langer uithoud dan het gemiddelde van vier dates.
Het is al 18.15 als ik de deur van kantoor achter me op slot doe. En dat op een vrijdag, de dag dat we normaal gesproken in de lampen hangen na een week keihard bikkelen. Maar, het is gekkenhuis de laatste paar weken dus de wekelijkse borrel eindigde voor hij überhaupt kon beginnen. Komt mij wel goed uit want sinds weken (sinds Wouter) heb ik weer eens een date. En wat heb ik een zin om even flink stoom af te blazen. Ik moet nog opschieten ook want om 19.00 staat Lennart al voor de deur en ik moet me nog een beetje fatsoeneren natuurlijk.
We gaan uit eten maar meneer komt met de auto. Gezien ik een parkeervergunning heb in het centrum van de stad, leek het met wel zo aardig hem dat aan te bieden. Al heb ik daar nu wel mijn bedenkingen over. Straks is het een ontzettende creap en dan weet ie toch waar mijn huis woont.
Klokslag 19.00 uur wordt er aangebeld. Jemig, stond hij al voor de deur te wachten tot het zover was en hij aan kon bellen ofzo? Gezien ik pas tien minuten geleden thuis ben gekomen, ben ik natuurlijk nog lang niet klaar. Hoe fijn het ook is dat het een man van de tijd is, dit komt nu even niet goed uit. Ik heb me amper omgekleed en wilde net beginnen aan de metamorfose van dag make-up naar avond/nacht make-up. De upgrade van simpele basis look naar vavavoom krijgt ‘ie nog wel te goed. Ik haast me naar de intercom en roep door de telefoon. ‘Ik kom eraan!.’
Voor hij wat terug kan zeggen, heb ik de hoorn er alweer opgegooid en prop ik mijn voeten in mijn gloednieuwe crispy witte sneakers. Als we dan toch voor casual gaan, dan doen we het meteen goed.
Eenmaal beneden zie ik hem geërgerd kijken. ‘Zo is het gelukt?’ zegt ‘ie. Nou nou, ook prettig kennis te maken. Moet dat op zo’n schoolse toon. ‘Ik geloof het wel’ antwoord ik grappend. Aan zijn gezicht te zien valt dat nog maar te bezien. Ok, tijd voor een frisse start.
‘Leuk om je in het echt te ontmoeten, alles goed kunnen vinden?.’ Ik weet dat het een open deur is. De beste man staat ten slotte voor mijn voordeur dus ja hij heeft het kunnen vinden. Zo denkt hij er ook over. ‘Ja, anders had ik er toch niet OP TIJD geweest’.
Wow oke kennelijk moet ik beter mijn best doen om deze zware overtreding goed te maken. Dan zie ik in mijn ooghoek de maar al te nieuwsgierige onderbuurvrouw het gordijn een stukje opzij duwen. Ze is een gepensioneerde weduwe en heeft er haar levensmissie van gemaakt om alles bij te houden wat ik uitspook. En vooral met wie ik het uitspook. Tijd om te gaan dus.
De vijf minuten lopen naar de Oude Groenmarkt achter de Bavo waren erg stilletjes geweest. Wat opmerkingen over het weer en de stad leken niet echt bij hem binnen te komen. Zelfs mijn toch wel indrukwekkende feitjes over de Gravestenenbrug waar we langsliepen konden hem niet bekoren. Het rare is, in het gesprek op Tinder kletsten we elkaar de oren van de kop. Dus of hij is echt helemaal boos over het feit dat ik hem niet beneden op stond te wachten of er is iets anders aan de hand.
Eenmaal een plekje op het terras van ‘La Plume bemachtigd’, bestel ik een Pinot Grigio. Ik hoop dat Lennart hetzelfde doet om de scherpe randjes er af te halen. Maar hij bestelt een spa rood. ‘Geen biertje?’ vraag ik. Ik weet dat ‘ie van speciaalbier houdt, hier hebben we uitvoerig over geappt. ‘Nee, ik ben toch met de auto’ antwoordt hij geërgerd. ‘Oh ja natuurlijk dat is ook zo, ik dacht eentje kan wel om de sfeer erin te brengen’ probeer ik er nog van te maken. ‘Jij denkt wel vaker hele rare dingen’ is zijn comeback. Echt jemig, ik weet dat het heel onvrouwvriendelijk is om te denken maar als ik niet beter zou weten zou ik denken dat hij ongesteld moet worden ofzo. Als de ober komt met de drankjes krijgen we ook het menu aangereikt. Omdat ik er inmiddels al wel klaar mee ben, besluit ik voor mezelf om het bij een hoofdgerecht te houden.
Avondeten is een primaire behoefte maar zijn gezelschap zeker niet.
En dan komt er iets wat ik niet had verwacht. Hij steekt van wal: ‘weet je wat ik nou zo irritant vind aan vrouwen. Dat ze A zeggen en B doen. Mijn ex had dat ook. Die kwam nooit haar afspraken na en was altijd te laat. Bloedirritant is het. Daar kan je toch niet van op aan?’
Zijn blik stond op onweer. Ik weet niet hoe mijn gezicht eruit zag op dat moment maar het zou me niets verbazen als mijn mond was open gezakt van verbazing. ‘Word ik nu vergeleken met jouw ex?’ stamel ik uit. ‘Ja Sherlock Holmes dat doe ik.’ Ik nam een flinke slok van de Pinot en keek even opzij. Ik zag dat de ober al halverwege was om te vragen wat we wilden eten maar twijfelend was hij weer omgekeerd om eerst aan een andere tafel de bestelling op te nemen. ‘Oke, ik geloof niet dat dat helemaal eerlijk is. Over je ex gesproken, is het al lang uit?’
‘Wat heeft dat er nu weer mee te maken?’ ‘Nou gezien je hele tirade van daarnet heeft dat er alles mee te maken.’
‘Dit slaat echt helemaal nergens op. Jij komt te laat, liegt en bedriegt en dan ga je mij beschuldigen van een tirade?’ Op dat punt wist ik niet wat mijn gezichtsuitdrukking was. Het was blijkbaar een hele duidelijke want de ober kwam aangesneld met de fles Pinot Grigio in zijn hand. Zonder iets te vragen schenkt hij mijn inmiddels lege glas bij en mompelt ‘deze is van het huis’. ‘Dank je wel’ zeg ik terwijl ik al onderweg ben naar een goede slok. ‘Ja natuurlijk en je wordt nog beloond ook voor je roekeloze gedrag.’
Tijd om dit absurde gesprek te stoppen. ‘Zeg ik weet niet welke bittere pil je zojuist hebt genomen maar ik geloof niet dat ik dit ergens aan heb verdiend. Ik was weliswaar twee minuten te laat beneden maar dat is toch geen aanleiding om zo boos te worden?’ ‘Je bent nog dommer dan ik dacht!’ inmiddels is hij bijna aan het briesen als paard. ‘Als je echt denkt dat dat het enige is waar ik boos om ben dan ben je echt een dom wicht. Ik ben boos omdat je me hebt gecatfished. Op Tinder foto’s gebruiken die niet van jou zijn en dan doodleuk een gesprekje aanknopen over koetjes en kalfjes. Een psycho dat ben je!’ Ik kijk om me heen. Mensen kijken. Allemaal beschamende maar nieuwsgierige ogen staren me aan. ‘Catfish? Huh?’ ‘Ja ontken het nou maar niet, dit ben jij niet.’ Hij houdt zijn telefoon omhoog met mijn profiel in beeld. Ik zie foto’s van mezelf met mijn naam erbij staan. ‘Dat is toch gewoon mijn hoofd’ stamel ik. ‘Jouw hoofd?! Het lijkt er niet eens op. Echt jouw photoshop kunsten zijn next level hoor.’ Ik kijk nog een keer naar de bewuste foto die hij in mijn gezicht drukt. De foto herinner ik me nog goed. Die heb ik genomen voor de bewuste avond met Wouter. Rode lippen, vintage Chanel-jurkje, vavavoom make-upje. Dit ben ik toch gewoon? ‘Op de make-up na is dat gewoon mijn hoofd.’ ‘Waarom belazer je mij, is het je om mijn geld te doen?’ Dit gesprek is afgelopen besluit ik. Hoe deze gek erbij is gekomen dat ik me anders voordoe dan wie ik ben boeit me niet meer. Ik ga me ook niet verontschuldigen voor mijn hoofd en foto’s op Tinder. Deze gast spoort niet en ik wil zo snel mogelijk naar huis. ‘Ik ga de rekening even betalen’ zeg ik. ‘Ja doe dat’ antwoordt hij. En dan knapt er iets in me.
‘Luister eens freakshow. Ik weet dat ik niet het uiterlijk heb van een Victoria Secret Model maar dat heb ik ook nooit beweerd. De foto’s op mijn profiel laten gewoon zien hoe mijn hoofd er uit ziet. Dat jij daar andere verwachtingen bij had is compleet aan jezelf te wijten. En het is niet alsof ik hier met Channing Tatum aan tafel zit waardoor je je de arrogantie kan permitteren om zo over het uiterlijk van anderen te praten’.
Ik sta op. Zie andere vrouwen knipogen en zelfs zachtjes applaudisseren. Ik betaal de rekening en loop het terras af richting huis, in de hoop dat hij niet achter me aan komt.